Eetstoornis vuur

Altijd was er, in meer of mindere mate, een vlammetje en soms zelfs een dikke steekvlam, aanwezig. Ik wilde het wel blussen maar ik durfde het niet aan. De vlammen waren te hoog, het vuur was te heet. 

Sterker dan mijn ansgt, pakte ik de brandblusser om het vuur te bestrijden. Het lukte, na al die jaren kon ik eindelijk het vuur doven. 

De afgelopen maand(en) waren zo mega spannend en stressvol, de perfecte combinatie voor het opnieuw aansteken van dat vuur. Op de één of andere manier heb ik de laatste keer een magische manier van blussen toegepast, het vuur is nog steeds gedoofd. 

Voorheen, in betere periodes, kwamen de vlammen terug op het moment dat er spanning of stress was. Verandering, ik had geen controle en dus stopte ik met eten en startte ik het overmatig bewegen. Nu, in de beste periode ooit, komen er geen vlammen terug. Ondanks de stress, de spanningen en het niet hebben van controle op de situatie ontstaat er geen vlam, geen enkele gedachte over wat ik zou moeten doen om de controle weer te ervaren. 

Onlangs vertelde ik iemand dat deze periode voelt als de ultieme test. De test om te kijken of ik echt zonder kan, of ik echt eetstoornis vrij ben, of de brand goed geblust is of niet. 

So far so good, de stress periode is nog niet voorbij, ik heb nog steeds geen controle op de situatie maar de vlammen blijven (op af en toe een onzeker moment na) uit. Die onzekere momenten die heel af en toe aanwezig zijn, zijn mijns inziens gewoon menselijk. Je huis verkopen, een huis aankopen en nog wat andere dingen die spelen.. Het zal ieder mens stress geven. 

De ultieme test is nog niet voorbij, maar ik weet zeker dat ik, wanneer ik deze periode doorkom zonder gekke eetgestoorde sprongen, de brand goed geblust heb dit keer. Dat de vlammen door extra zuurstof niet opnieuw op kunnen laaien. 

Het vuur is gedoofd. Na al die jaren. 

Liefs x