Je hoort vaak dat er in de ballet- en danswereld mensen een eetstoornis ontwikkelen. Wanneer er sprake is van dansen op een hoger niveau, is het van belang dat je ‘niet te dik’ mag zijn. Waarom dit zo is heb ik zelf nooit begrepen; gewicht zegt immers niets over de kwaliteit van dansen.
Dansen is ook een moeilijk iets wanneer je een eetstoornis hebt. Laten we wel wezen, je wordt continu geconfronteerd met jezelf door de gigantische spiegelwanden. Steeds word je gedwongen om naar jezelf te kijken en ik kan me voorstellen dat het voor veel mensen best lastig is.
Hoe was en hoe is dit voor mij?
Ik weet nog goed op wat voor moment ik begon met klassiek ballet. Ik zat in de kliniek en er kwam een promotiebericht voorbij waarop 10 balletlessen werden aangeboden. 10 lessen als soort pilot; lessen voor beginnende volwassenen. Ik wilde al jaren ballet doen, maar ik had mezelf verteld dat dit niet mogelijk was omdat ik geen 8 jaar meer was.
Ik waagde de sprong in het diepe, ik begon samen met een vriendin en inmiddels zijn we alweer bijna 4 jaar verder! De eerste les was moeilijk, confronterend; met name door alle spiegels en het moeten kijken naar jezelf. Ik vond het vreselijk om naar mijn spiegelbeeld te moeten kijken en kon binnen 10 seconden al 30 dingen opnoemen die in mijn ogen niet goed genoeg of te dik waren.
Gelukkig heb ik de liefste ballet docent die je maar kunt wensen. Het gaat niet over hoe iemand eruitziet, het gaat over je houding. Al snel zag ik mezelf in de spiegel als een heel ander mens. Ik ging mezelf met een totaal andere blik bekijken waardoor ik niet meer overal ‘vet’ zag. Ik zag mijn houding, wilde mezelf verbeteren en keek met name naar de bewegingen die mijn lichaam maakte. ‘Zag het er mooi uit? Was het goed zo, of moest ik mijn schouders meer naar beneden doen? Nek lang maken, rechte rug etc.’
Ballet werd ontspanning, het was mijn moment van ontladen; het moment waarop ik niet bezig was met hoe ik eruitzag. Het heeft mij zo geholpen in mijn herstelproces dat ik het iedereen zou willen aanraden. Een fijne groep mensen en een hele fijne ballet docent + fijne dansschool zijn an sich wel belangrijk, maar het is natuurlijk ook belangrijk om te kijken naar jouw rol in het geheel.
Ik ben zo blij dat ik de stap gezet heb om te beginnen met klassiek ballet! Ik heb geleerd dat je nooit te oud bent om hiermee te starten en, als ik opnieuw de keus zou moeten maken, zou ik het zo weer doen! Mocht je zelf struggelen met een eetstoornis en daarnaast ook nog dansen, mocht je meer inhoudelijke vragen hebben over dit onderwerp; schroom niet en neem contact met me op! Via het contact formulier op de site of gewoon door middel van een reactie!
Reactie plaatsen
Reacties